 |
| Ioanna Chatziandreou |
STYLING: MIKAEL CHALIKIAS
MAKE UP ARTIST: SIMONETTA TSAPANOU
Μία από τις καλύτερες νέες φωτογράφους μόδας στην Ελλάδα, η Ιωάννα Χατζηανδρέου είναι το νέο μέλος που προστέθηκε στην ομάδα και είναι τιμή μας που αποδέχτηκε την πρότασή μου σε ένα τηλεφώνημα που έγινε πρόσφατα ! Με όρεξη και τρέλα είμαστε έτοιμοι να "δημιουργήσουμε". Γνωρίστε την μέσα από μια συνέντευξη διαφορετική - η Ιωάννα ρωτάει, και απαντάει!
Welcome on board !!!
Λίγα λόγια για μένα
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο του 1983. Πέρασα στη σχολή Τουριστικών Επιχειρήσεων ενώ κέρδισα το 2ο βραβείο σε διαγωνισμό φωτογραφίας της σχολής ESP και έτσι παράλληλα μπήκα στη συγκεκριμένη σχολή για 2,5 χρόνια σπουδών. Στην Θεσσαλονίκη έμεινα μέχρι τα 26 μου και μετακόμισα στην Αθήνα όπου ζω και εργάζομαι μέχρι τώρα.
Photography
Με αφορμή κυρίως τις σπουδές στην ESP και την αγάπη από πολύ μικρή στην εικόνα, ξεκινώ την ενασχόληση σε διάφορους τομείς του αντικειμένου και δουλεύω ως βοηθός και συνεργάτης ενός φωτορεπόρτερ της Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν κάποια χρόνια που πειραματίζομαι φωτογραφίζοντας πρεμιέρες νυχτερινών κέντρων μέχρι τη συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης εθελοντικά στην ψηφιοποίηση φιλμ και εικόνων από το 1840 και μετά για τις ανάγκες της Photosynkyria ή όπως πλέον ονομάζεται Photobiennale Θεσσαλονίκης.
Τον Μάρτιο του 2008 κάνω την πρώτη μου ατομική έκθεση στο "arthouse gallery bar" όπου σε κάθε δωμάτιο παρουσιάζω από ένα διαφορετικό θέμα, αλλά στην ουσία παρουσιάζω εμένα μέχρι τότε, πώς φωτογραφίζω, πώς βλέπω τον κόσμο γύρω μου, πάντα με γνώμονα το ανθρώπινο στοιχείο κυρίως καθώς το θέμα που πάντα αγαπούσα και αγαπώ είναι το πορτραίτο και μέσα από αυτό οι εκφράσεις, τα συναισθήματα, η πλαστικότητα της ανθρώπινης όψης. Ακολουθεί μια ακόμη ατομική έκθεση στα πλαίσια του Vinyl Festival στο Μύλο Θεσσαλονίκης και φωτογραφίες τυπωμένες πάνω σε βινύλια με θέμα τα χέρια γνωστών DJs - ξένων και Ελλήνων - που συνάντησα κυρίως φωτογραφίζοντας τα parties του arthouse αλλά και απο την συνεργασία μου εδώ και 4 χρόνια με το Reworks Festival στη Θεσσαλονίκη ενώ συμμετείχα και στην μεγάλη ομαδική έκθεση των σπουδαστών της σχολής μου.
 |
| Photography: Ioanna Chatziandreou |
Φωτογραφίες μου έχουν φιλοξενηθεί κατα καιρούς στη Lifo, στο Ozon, στο Cosmopolitan, στον Εξώστη καθώς και σε άλλα έντυπα κυρίως για πορτραίτα συνεντεύξεων αλλά και φωτογραφίες με πιο ρεπορταζιακό ύφος. Λατρεύω να φωτογραφίζω backstage επιδείξεων μόδας και γενικότερα το "πριν" κάθε γεγονότος που έχει να κάνει με το θέαμα, είτε είναι fashion show είτε live είτε προετοιμασία για μια φωτογράφηση editorial μόδας. Από την πρώτη στιγμή το 2007 στην επίδειξη Filep Motwary- Maria Mastori στο fashion week του Ζαππείου που παρακολούθησα όλον αυτό τον παλμό της προετοιμασίας και τις εικόνες που μπορεί να παρουσιαστούν μπροστά σου, αγάπησα το backstage όσο λίγα θέματα.
Κατεβαίνοντας στην Αθήνα μόνιμα πια εδω και 3 χρόνια, κάτι που αγαπώ επίσης πολύ είναι τα tests με μοντέλα. Ξεκίνησα προσπαθώντας να δω πώς βλέπω εγώ τη μόδα, όμως τελικά συνειδητοποιώ με το πέρασμα των χρόνων ότι με εξιτάρει περισσότερο να ασχοληθώ και να μελετήσω τη μορφή των ίδιων των μοντέλων που στο μυαλό μου είναι σαν ξωτικά με συγκεκριμένη "κοψιά" ή καλούπι, παρά να δείξω ότι προσπαθώ να κάνω μόδα, κάτι που δεν είμαι σίγουρη αν το έχω γενικά. Το φλερτάρω, προσπαθώ να γίνω φίλη ίσως, αλλά αυτό στο οποίο πάντα θα μένω είναι η ανθρώπινη υπόσταση.
Αγαπημένο μου μοντέλο μηχανής.
Από τα χέρια μου δεν έχουν περάσει πολλές μηχανές και σίγουρα είμαστε παιδιά του ψηφιακού κόσμου που γνώρισε όμως και λίγο τον αναλογικό τρόπο με το φιλμ και την εκτύπωση σε σκοτεινό θάλαμο, κάτι που σαφώς υπάρχει ακόμη αλλά πλέον οι ανάγκες της δουλειάς δεν το επιτρέπουν τόσο. Δουλεύω με την πρώτη Canon 5D που βγήκε στην αγορά πριν από 5-6 χρόνια και είχε μεγάλη απήχηση στο αγοραστικό κοινό των φωτογράφων όμως δεν θα έλεγα ότι είναι η αγαπημένη μου μιας και τις καλύτερες για μένα στιγμές τις έχω τραβήξει με μικρότερες μηχανές. Και όσο κι αν φαίνεται περίεργο θα έλεγα ίσως ότι η αγαπημένη μου μηχανή ήταν μια πρώτη ψηφιακή compact olympus γιατί μαζί της ξεκίνησα να πειραματίζομαι ψηφιακά και θυμάμαι τον μεγάλο ενθουσιασμό που είχα μαζί της τότε. Τελικά δεν ξέρω αν υπάρχει αγαπημένο μοντέλο για κάθε φωτογράφο. Ίσως το "αγαπημένο" πάει μαζί με το τι περνάς με κάθε μηχανή και με ποια τυχαίνει να έχεις αυτές τις καλές στιγμές. |
| Photography: Ioanna Chatziandreou |
Το αγαπημένο μου αξεσουάρ εκτός από τη μηχανή μου.
Είναι η τσάντα που κουβαλάω τον εξοπλισμό μου και αν είχε στόμα να μιλήσει ή χέρια να με χτυπήσει θα το έκανε μιας και την έχω ταλαιπωρήσει πάρα πολύ!
Ο αγαπημένος μου τρόπος λήψης.
Μου αρέσει πολύ η αίσθηση του βάθους πεδίου, αυτό που λέμε "φαίνεται το πίσω θολό και το μπροστά καθαρό". Δεν ξέρω αν υπάρχει εξήγηση γι' αυτό. Είναι ίσως θέμα αισθητικής που έχει ο καθένας μέσα του και όταν έχει να κάνει με το πώς βλέπει τον κόσμο ίσως εξηγείται μέσω ψυχανάλυσης.
Φυσικό φως - flash ή στούντιο?
Λατρεύω το φυσικό φως! Ακόμα και σε επαγγελματικές δουλειές σκέφτομαι πρώτα αν υπάρχει η δυνατότητα ενός αποτελέσματος με φυσικό φως. Το studio και ο χειρισμός των φλας σου δίνει σίγουρα άπειρες δυνατότητες, όμως είναι για πολύ συγκεκριμένα πράγματα και αν δεν έχεις την βοήθεια να στήσεις κάτι (για παράδειγμα ένα story), είναι καλύτερο να βγεις έξω και να δεις τι σου προσφέρει ο έξω κόσμος και κυρίως το φως γύρω σου.
Το Photshop.
Είναι αρκετά σημαντικό πλέον και η αλήθεια είναι ότι σώζει πολλές καταστάσεις κυρίως όταν υπάρχει πρόβλημα στο δέρμα ή σε ένα ρούχο ή αντικείμενο που πρέπει να φωτογραφίσεις. Με τη βοήθεια του προγράμματος σώζεις πολλά όμως η χρήση του πρέπει να έχει ένα όριο και είναι πολύ αστείο να βλέπεις αποτελέσματα τόσο αφύσικα, ειδικά όταν έχει να κάνει με πρόσωπα ή σώματα.
Crop or not?
Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση και έχει γίνει αντικείμενο διαφωνίας πολλές φορές, ειδικά στον ψηφιακό κόσμο. Από τη στιγμή που σηκώνουμε την κάμερά μας, κάνουμε αυτομάτως crop στον κόσμο γύρω μας έτσι και αλλιώς επιλέγοντας να φωτογραφίσουμε κάτι από κάτι άλλο και αυτό που επιλέγει ο καθένας είναι και εκείνο που τον κάνει διαφορετικό στη δουλειά του αν μιλάμε για εφαρμοσμένη φωτογραφία. Είμαι υπέρ του crop όταν πάνω στην βιασύνη μιας δουλειάς ενώ έχεις το θέμα σου όπως το θέλεις, μπορεί κάτι να μπει μέσα ή να δεις κάτι αργότερα που δεν το είχες προσέξει εκείνη τη στιγμή και χαλάει για εσένα το αποτέλεσμα αισθητικά - εκεί είμαι υπέρ του να αφαιρέσεις από το κάδρο σου. Αυτό που με ενοχλεί είναι να επεμβαίνει κάποιος άλλος στη δουλειά σου απομονώνοντας ένα μικρό σημείο μη δείχνοντας σεβασμό στο "γιατί" εσύ επέλεξες να τραβήξεις κάτι με το συγκεκριμένο τρόπο.
Τι δεν μου προκαλεί απολύτως κανένα ενδιαφέρον να φωτογραφίσω.
Είναι η τσάντα που κουβαλάω τον εξοπλισμό μου και αν είχε στόμα να μιλήσει ή χέρια να με χτυπήσει θα το έκανε μιας και την έχω ταλαιπωρήσει πάρα πολύ!
Ο αγαπημένος μου τρόπος λήψης.
Μου αρέσει πολύ η αίσθηση του βάθους πεδίου, αυτό που λέμε "φαίνεται το πίσω θολό και το μπροστά καθαρό". Δεν ξέρω αν υπάρχει εξήγηση γι' αυτό. Είναι ίσως θέμα αισθητικής που έχει ο καθένας μέσα του και όταν έχει να κάνει με το πώς βλέπει τον κόσμο ίσως εξηγείται μέσω ψυχανάλυσης.
Φυσικό φως - flash ή στούντιο?
Λατρεύω το φυσικό φως! Ακόμα και σε επαγγελματικές δουλειές σκέφτομαι πρώτα αν υπάρχει η δυνατότητα ενός αποτελέσματος με φυσικό φως. Το studio και ο χειρισμός των φλας σου δίνει σίγουρα άπειρες δυνατότητες, όμως είναι για πολύ συγκεκριμένα πράγματα και αν δεν έχεις την βοήθεια να στήσεις κάτι (για παράδειγμα ένα story), είναι καλύτερο να βγεις έξω και να δεις τι σου προσφέρει ο έξω κόσμος και κυρίως το φως γύρω σου.
Το Photshop.
Είναι αρκετά σημαντικό πλέον και η αλήθεια είναι ότι σώζει πολλές καταστάσεις κυρίως όταν υπάρχει πρόβλημα στο δέρμα ή σε ένα ρούχο ή αντικείμενο που πρέπει να φωτογραφίσεις. Με τη βοήθεια του προγράμματος σώζεις πολλά όμως η χρήση του πρέπει να έχει ένα όριο και είναι πολύ αστείο να βλέπεις αποτελέσματα τόσο αφύσικα, ειδικά όταν έχει να κάνει με πρόσωπα ή σώματα.
Crop or not?
Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση και έχει γίνει αντικείμενο διαφωνίας πολλές φορές, ειδικά στον ψηφιακό κόσμο. Από τη στιγμή που σηκώνουμε την κάμερά μας, κάνουμε αυτομάτως crop στον κόσμο γύρω μας έτσι και αλλιώς επιλέγοντας να φωτογραφίσουμε κάτι από κάτι άλλο και αυτό που επιλέγει ο καθένας είναι και εκείνο που τον κάνει διαφορετικό στη δουλειά του αν μιλάμε για εφαρμοσμένη φωτογραφία. Είμαι υπέρ του crop όταν πάνω στην βιασύνη μιας δουλειάς ενώ έχεις το θέμα σου όπως το θέλεις, μπορεί κάτι να μπει μέσα ή να δεις κάτι αργότερα που δεν το είχες προσέξει εκείνη τη στιγμή και χαλάει για εσένα το αποτέλεσμα αισθητικά - εκεί είμαι υπέρ του να αφαιρέσεις από το κάδρο σου. Αυτό που με ενοχλεί είναι να επεμβαίνει κάποιος άλλος στη δουλειά σου απομονώνοντας ένα μικρό σημείο μη δείχνοντας σεβασμό στο "γιατί" εσύ επέλεξες να τραβήξεις κάτι με το συγκεκριμένο τρόπο.
 |
| Photography: Ioanna Chatziandreou |
Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να φωτογραφίζω τοπία, θα το έβρισκα πάρα πολύ βαρετό. Μου αρέσει περισσότερο να δίνω σημασία και μέγεθος σε μικρά πράγματα και φυσικά - όπως προείπα - να παρατηρώ τους ανθρώπους.
Φωτογράφος που θαυμάζω.
Στη σχολή έμαθα για το έργο του Josef Koudelka και από τότε το αγάπησα πολύ όπως και πολλώ άλλων φωτογράφων της εποχής του. Θαυμάζω όμως - και χαίρομαι καθώς έχω την τύχη να τον γνωρίζω και από κοντά - το έργο του Σπύρου Σταβέρη. Μου αρέσει η αλήθεια και η "ωμή" παρουσίαση των όσων βλέπει γύρω του με έναν πολύ δικό του ιδιαίτερο τρόπο και μου αρέσει που σαν άνθρωπος αποπνέει μια ηρεμία και μια σιγουριά όταν μιλάς μαζί του.
Ποιον ή τι θα ήθελα να φωτογραφίσω μελλοντικά.
Τελευταία έχω στο μυαλό μου ένα project με πορτραίτα γυναικών και γυρνάει κάθε τόσο στο μυαλό μου όλο αυτό. Προσπαθώ ίσως να το εξηγήσω μέσα μου και να ξεκλειδώσω τον τρόπο με τον οποίο θέλω να το δείξω αλλά προς στιγμή δεν θα πω παραπάνω.
Αν δεν ήμουν φωτογράφος, σε τι επάγγελμα θα έβλεπα τον εαυτό μου.
Σίγουρα όχι σε κάτι που θα είχε καθημερινή ρουτίνα, ίδιες διαδικασίες, ίδιο χώρο για πολύ καιρό. Κάτι μέσα από το οποίο και πάλι θα μπορούσα να εκφραστώ, είτε μέσω μουσικής είτε με τον γραπτό λόγο.
Πόσο δύσκολο είναι ή όχι να πετύχεις ως γυναίκα στον χώρο της φωτογραφίας.
Νομίζω τελικά ότι σε αυτό το χώρο δεν προσδιορίζεται απόλυτα ο όρος "επιτυχία". Επιτυχία είναι ίσως να έχεις δουλέψει ως φωτογράφος μόδας στα μεγαλύτερα περιοδικά, επιτυχία είναι να βγάζεις πάρα πολλά λεφτά, για άλλους όμως επιτυχία είναι τι θεωρούμε εμείς για τον εαυτό μας ανάλογα με τους στόχους μας. Το να είσαι επιτυχημένος γιατί έτσι φαίνεται στους άλλους μπορεί την ίδια στιγμή για σένα να είναι η καταστροφή σου, θεωρώ λοιπόν ότι είναι πολύ προσωπικό. Ως γυναίκα από τη φύση σου αναγκαστικά μπαίνει το θέμα της μητρότητας, ένα χρονικό πλαίσιο όπου νιώθεις ότι θέλεις να έχεις πειραματιστεί και κάνει πολλά, να προλάβεις να φτάσεις κάποιους στόχους σαν επαγγελματίας γιατί "πρέπει" κάποια μέρα να κάνεις οικογένεια. Είναι λίγο παγίδα αυτό για τις γυναίκες, όμως νομίζω ότι η ζωή μας παίρνει άλλους δρόμους από μόνη της έτσι και αλλιώς.
Η σημαντικότερη στιγμή στην έως τώρα πορεία μου στην φωτογραφία.
Δεν είναι ένα συγκεκριμένο γεγονός αλλά μάλλον το ότι βλέπω τον εαυτό μου σε διάστημα κάποιων ετών φωτογραφικά και θεωρώ ότι υπάρχει εξέλιξη και απελευθέρωση στον τρόπο που εκφράζομαι και αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό.
Το ωραιότερο σχόλιο που άκουσα για φωτογραφία μου.
Το ωραιότερο "σχόλιο" είναι ο χρόνος που κάποιος μένει μπροστά από μια εικόνα που έχεις τραβήξει και μια έκφραση του εκείνη τη στιγμή. Νομίζω πως αυτό αρκεί.
Μια στιγμή στην δουλειά μου που δεν θέλω να θυμάμαι.
Όταν δούλευα σε μπουζούκια και φωτογράφιζα τον κόσμο στα τραπέζια ...
Το motto μου.
Να έχουμε τα αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά!
* Clothes provided by Somma Boutique *
bravo stin ioanna!
ReplyDeletepragmatika bravo mou aresei para poly h douleia ths Iwannas!
ReplyDeletekalh synexeia!